می نویسم برای این که یادم نرود وبلاگی هم داشته ام

به نام او

حدود یکی دو هفته ی پیش آرش پوردامغانی رو پشت اتاق معاون آموزشی دیدم. من اون رو می شناختم ولی اون منو نمیشناخت. دیگه با هم آشنا شدیم و یکم به دادوستد داده پرداختیم! خلاصه این که من از وبلاگش که دیگه الان توش چیزی نمی نویسه بهش گفتم و اونم خوشحال شد و قرار شد که دوباره وبلاگ نویسی رو از سر بگیره. من هم که این اواخر دیگه کم کار شدم و چیزی نمی نوشتم، انگیزه گرفتم برای نوشتن. حالا همینجوری می خوام یه پست بنویسم که سنت وبلاگ نویسی ام قطع نشه! نمی دونم از کجا شروع کنم، چون ذهن منظمی برای نوشتن ندارم ولی می خواهم از اتفاقاتی که اخیرن برایم رخ داده است گذرا بنویسم. اول از همه این که خونمون از اصفهان به چالوس رفت. دوم این که چقدر انتخاب واحد پروسه ی مزخرفیه. سوم هم این که اردوی ورودی ها خیلی خوب بود. چهارم این که تنها درس قشنگی که تو ترم سه دارم نظریه زبان ها و اتوماتاعه. پنجم این که هیچ وقت به هیچ کس به جز خودتون اعتماد نکنید. ششم این که رمان خوندن کار خوبیه. هفتم هم این که توعیتر جای وبلاگ رو نمی گیره.

 چالوس شهر کوچیک و قشنگیه ولی خب من آب و هوای خشک رو بیشتر دوست دارم. از اون طرف هم دریای آبی، زمین سبز پوش و هوای سفید چیزایی ان که اصفهان و تهران ندارن یا حداقل کمتر دارن.

انتخاب واحد این ترم به من ۷ واحد کلن رسید، دی اس و ادبیات. بعدن تو ترمیم رسوندمش به ۱۸ واحد ولی در آخر آنالیز عددی رو حذف کردم و به جاش معادلات رو برداشتم. موقع ترمیم من تو قطار بودم و چون دیتا تو راه برای این جور مقاصد جواب نمی ده سپردم به یکی که برام انتخاب واحد بکنه. ولی اگه میشد خودم بکنم خیلی بهتر بود. اولش کلی می ترسیدم که حذف ترم شم چون کمتر از ۱۲ واحد دارم اما خب آخرش این طور نشد، کلن نگرانی ها الکی بودن.

امسال من، امیرحسین اخلاصی و علی پرتوفرد سرگروه اردوی راه روشن ورودی ها شده بودیم. اردوی خوبی بود، با آدم های جدیدی آشنا شدم، همچنین سخنرانی دکتر رزوان عالی بود!

 من و امین از بهترین خوبای روزگار- اردوی راه روشن- مشهد ۱۳۹۵

درسایی که این ترم دارم تا الان فقط اتوماتا قشنگ بوده، چون خیلی دقیقه و حرفای قشنگی توش زده میشه. درس توی ترم سه چارت نیست ولی چون من می خواستم حتمن با دکتر دانشگر درس بردارم، برش داشتم ولی ایشون چون رییس دانشکده شدن دیگه درس رو ارائه نمی دن و دانشجوی دکتریشون ارائه میده. هرچند به خوبی خود دکتر دانشگر نیست ولی باز هم خیلی خوبه. من که خوشم میاد!

آره دیگه نمی خوام شرح بدم چرا و اصلن بعدن یادم بمونه ولی قضیه اینه که هیچ وقت کاری رو به یکی دیگه (هرچند آدم خبره ای باشه) نسپارید مگه این که یا کارتون براتون خیلی مهم نباشه یا این که طرف دیگه خیلی دلسوز باشه.

رمان خوندن هم کار خوبیه دیگه! بخونید آقا بخونید. هر چند من آدم کتابخونی نیستم ولی دوست دارم. قرار شده تحلیل و خلاصه ای برای مزرعه حیوانات جورج اورول بنویسم. اگه چیز خوبی از آب در اومد ممکنه این جا هم آپلودش کنم حتی!

تازگیا شروع کردم به توعیت کردن. چرت و پرت و طنز توش می نویسم. گفتم شاید بد نباشه اینجا هم معرفیش کنم:  خودشی یا داداشش؟

فعلن. باشه تا بعد :)

فاکتوریل!

دیروز صبح ساعت نه امتحان AP داشتم و دیشبش هم خودم رو آماده کرده بودم، ولی درست نخوابیده بودم. ماه رمضونه دیگه درست نمیشه خوابید. شب دیر می خوابی، تا یه ذره هم چشمات رو هم می ره باید پاشی سحری بخوری و این قضایا. ساعت ۷ آلارم گذاشتم که بیدار شم و دوباره صبح یکم دیگه بخونم و بعدش برم دانشگاه. ساعت ۷ با صدای گوشی بیدار شدم ولی نمی دونم چی شد که دوباره غش کردم، اصلن بعدش یادم نمیومد که چجوری دوباره خوابم برده. هیچی  گرفته بودم خوابیده بودم که یهو  از خواب بیدار شدم دیدم ساعت حدود ۹:۱۰ دقیقه اس، سریع لباس پوشیدم و دویدم تا نه و ربع خودمو رسوندم در دانشگاه. این رو هم بگم که چون عجله داشتم یادم رفت عینکمو بذارم. وقتی رسیدم دانشگاه به یه مشکل دیگه ای هم برخوردم این بود که نمی دونستم امتحان کجا برگزار می شه، دیروز می خواستم از آموزش چک کنم ولی احسان گفت نمی خواد، فردا می ری می بینی بچه ها کجا جمع شدن، می فهمی امتحان همون جاس. ولی خب من دیر رسیده بودم و همه سرجلسه بودن. شروع کردم ابنس (ساختمان ابن سینا) رو کلاس به کلاس بگردم. ولی چون عینک نداشتم خیلی مشکل بود باید می رفتم دم در کلاس، دقیق داخلشو بررسی می کردم تا بفهمم چه امتحانیه. این رو هم این جا بگم که من بدون عینک، از دور فقط رنگ لباس های ادما رو تشخیص می دم نه چهره هاشونو، خیلی برام سخت بود. یهو به ذهنم رسید رفتم نگهبانی ابنس ازش بپرسم امتحان کجاست؟ رفتم و بهش گفتم اون هم با کمی طعنه که دیر رسیدی و یعنی این که نمی خواد بری و  تو ارزششو نداری و ... آخرش حواب داد گفت تالار پنج! در حالی که من داشتم توی ابنس دنبال مکان امتحان می گشتم. هیچی  دیگه دویدم به سمت تالار ها و رفتم تالار پنج، حدس می زدم اون جا هم مراقبا بگن برگرد خونتون و ... چون مرافب هایی که آموزش می ذاره معمولن زیاد گیر می دن ولی از شانس این دفعه آدم های خوبی بودن، سریع بهم گفتن حله و برو شماره صندلیتو ببین. دوباره کلی دویدم تا اول تالارها و شماره صندلیم رو پیدا کردم و آخرش هم با راهنمایی یکی از مراقبا صندلیمو پیدا کردم.

حالا تازه امتحان شروع شده بود، سه ساعت وقت داشت. اولش کلی نفس نفس می زدم و به خاطر دویدن دهنم خشک شده و بود و پاهام می لرزید البته کاریش نمی شد کرد.  حدود ربع ساعت با همون وضعیت ادامه دادم و جاتون خالی امتحان هم امتحان خیلی مزخرفی بود. هرچند علاقه و احترام خاصی برای استاد بومری قائلم ولی کلن با سیستم ارزشیابی و نمره دهیشون حال نمی کنم، اساسن بدم میاد. سوال یک حدود سه و نیم صفحه کد بی معنی بود که توش همه ی ارث بری و سطح دسترسی و اینام و رفلکشن و  اکسپشن هندلینگ و کوفت و زهرما رو ... اومده بود، گفته بود اینو کامپایل کنید ببینید جوابش چی می شه. سوال دو هم اومده بود کد سوال یکو بیشتر و پیچده ترش کرده بود و گند زده بود بهش و گفته بود  حالا اینو دیباگش کنید. سوال سه یکم منطقی بود، یه کد داده بود می خواست طوری دستکاریش کنیم که ترد هاش مشکل زمانی نداشته باشن. سوال چهار هم گفته بود یه یو ام ال برای یک بازی شبکه ای طراحی کنید که بشه وفتی سرور در حال اجرائه بهش فیچر(کلاس) اضافه کرد و اونو ران کنه. من تا به حال با همچین چیزی مواجه نشده بودم! با این نوع امتحان مدتش به سه ساعت و نیم تمدید پیدا کرد چون بیشتر نمی شد. بعدش  یه سری دیگه تالار پنج امتحان داشتن. به هر نحوی بود امتحانو دادم و آخرش وقتی از سر جلسه پاشدم مستقبم برگشتم خوابگاه و یه دوش گرفتم که حالم عوض شه و برای امتحان زبان که امروز دارم آماده شم. هر چند خیلی نخوندم براش و به جاش نشستم اسپایدر من و لیمیتلس رو دیدم. الان هم که دارم اینو می نویسم حدود یک ساعت دیگه امتحان دارم.

چیزی که می خواستم از نوشتن این متن نتیجه بگیرم این بود که آدم نباید هیچ وقت برنامه خوابش رو که مال طبیعت بدنشه به هم بریزه حالا هر چی می خواد دلیلش باشه. من خودم شاید همیشه اینطور نباشم ولی دوست دارم این طور باشم که ساعت ۱۲ شب بخوابم و ۸ صبح بیدارشم. دقیقن همونطور که هورمون هایی که زمان خواب ترشح می شن بیشتر ساعت ۱۲ ترشح می شن. البته این رو هم بگم که این اتفاق برای من خیلی خوب بود چون توی این دوره ی امتحانات کلی به خاطر تکراری بودن روز ها کسل شده بودم و نیاز داشتم به کمی هیجان!

پانوشت: عکس ها مرتبط با پست نیستن، صرفن چون قشنگ بودن گذاشتم که بمونن!