این پست رو برای این می نویسم که یکی از بهترین، خوش اخلاق ترین و با سوادترین آدمایی رو که تابه حال دیدم رو مبادا بعدن فراموش نکنم.
کسی که نشون می ده یه ریاضی دان می تونه چقدر نشاط داشته باشه!
هر وقت که ایشون رو می بینم کلی خوشحال می شم.
دیگه قضیه گودل و مساله دهم هیلبرت رو با نام ایشون به یاد می یارم.
به امید این که ریاضی دان های بیشتری مانند استاد رو ملاقات کنم و سعی کنم همیشه پرفکت باشم.
ایشالله چند تا درس اساسی با دکتر بردارم! و همچنین آرزوی عمر دراز و باسعادت برای استاد!
پ.ن: این پست رو قرار بوده خیلی وقت پیش بنویسم، حدودن اوایل ترم دو ولی الان دارم منتشرش می کنم.
اسماعیل نادری